Ooit
zei Burroughs tegen Clemente dat kunstenaars misschien wel de mensen zijn
die dromen voor andere mensen die zelf niet kunnen dromen om in leven te blijven
-
Als dit zo is laat het Illuseum dan de nacht zijn, verlicht
door vele sterren.
La quinta Essentia
is datgene wat de elementen met elkaar verbindt, het 5e ongrijpbare,
ontbrekende element, de ether, de stof waar dromen van zijn gemaakt, ideëen,
het paleis waar de muzen huizen. Stichting
la Quinta Essentia
is een groep kunstenaars die zich gespecialiseerd heeft in de kunst dit paleis
vorm te geven.
Geluk is naar onze mening een geboorterecht. Geld maakt niet gelukkig - maar de mogelijkheid om te kreëeren wel. Deze brengt ons tot de werkelijke rijkdom. Om te kunnen kreëeren hebben wij wel geld nodig.
Stichting
laQuinta Essentia heeft als doel op zich genomen : de ruimte te beschermen
waarbinnen de kunstenaar als drager & uitdrager van de ziel, die wij zien
als de vertegenwoordiger van de eeuwige waarden die niet onderhevig zijn aan
de beperkingen van een tijdelijk lichaam zoals de afhankelijkheid van mode
of kommercie.
Het
geheugentheater
is gebaseerd op een lange traditie van de kunst van het geheugen. Een oude
methode waarin men probeert het geheugen te voeden & te structureren d.m.v.
beelden. Deze beelden presenteren thema's in een kontext, een ordening die
een stimulans veroorzaakt in het brein een simultane ordening aan te brengen.
Het
Illuseum
wil werk tonen in zo'n kontext - met een theatrale dimensie, te vergelijken
met het 18e & 19e eeuwse idee van het rariteitenkabinet waarin onvoorstelbare
en exotische objeksten aan leiding gaven tot het openen van de deuren van
de perceptie. Het geheugentheater leent ons een systeem
waarbij het mogelijk is d.m.v. archetypische soms absurdistische voorstellingen
toegang te krijgen tot de eigen binnenwereld.
Missionarissen
van het edele bloed. Bloed heet immers de drager van de ziel te zijn, edel
omdat deze niet gekorrumpeerd is.
Deze ruimte noemen wij het Illuseum
Illusions Illuminées
Vanuit verschillende kulturen op de wereld wordt het hele leven als illusie beschouwd. Vanuit dit oogpunt is kunst zeker een poging bewust illusie te kreëeren, de wereld als voorstelling. Wij stellen voor het geluk te vergroten & de kunst hiervoor aan te wenden. In het land van de vrije meningsuiting.
Kunst als Medium.
Ondanks
onze grote voorliefde voor & inspiratie uit de literatuur & de poëzie,
vinden wij de kommunikatie door enkel woord te beperkt & voelen we ons
aan getrokken tot beelddichters van welke tijd & welk gebied op de wereld
dan ook.
In onze ogen krijgt het leven zin door de poëtische momenten aan een
te schakelen.
Overleving door overlevering.
Kunst als onsterfelijk
gegeven gekreëerd door sterfelijke handen ; in een vorm gegoten die zelfs
als zij langer meegaat dan de mens die haar heeft geschapen niet eeuwig is.
De kunst is het eeuwige via de stof door te geven. Kunst met deze inhoud is
altijd te begrijpen ook als is het denken niet altijd toereikend. Zie de fascinatie
voor het werk uit Oud - Egypte de Maya's & alle andere verdwenen rijken.
De Dodendansklub heeft altijd bestaan.
Memento Mori
Wij
worden heel moe van de zogenaamde vernieuwelingen binnen de kunst, de mens
lijkt steeds bedrevener te woren in het toepassen van de vergetelheid, aangemoedigd
ook door de kunst.
Het bevreemdt ons te zien dat juist die dingen die onlosmakelijk met het leven
verbonden zijn als het ouder worden, het sterven, in onze kultuur een zeer
negatieve plaats hebben. Bijvoorbeeld die van de ontkenning.
Deze behoefte aan zogenaamde vernieuwingen lijken hier veel mee te maken te
hebben.
Wij zien absoluut niets saais in de
voortdurende beweging tussen geboorte & dood, voor ons is dit de dynamo
die aanzet tot kreëeren.
De alsmaar oprukkende ontkenning in de vorm van overbodige nieuwbouw &
de toenemende verheerlijking van de herkenbaarheid van merkkleding vinden
wij erg saai.
Wij
zien vergeten tradities als de Vanitas als zeer interessant kultureel erfgoed
in deze tijd & alle tijden doordat deze ons wijzen op de tijdelijkheid
van het leven. Zonder dat wij als de nieuwe zedepredikers willen fungeren.
Het laboratorium van de herdefiniëring.*
Wij hebben vragen bij de klaarblijkelijke richting van de beweging van de
kunst naar een voor ons afgedreven eiland, wat kunstmatig drijvende wordt
gehouden met als doel een vacuüm te kreëeren dat als een magneet
grote sommen met geld aantrekt.
Daarom bouwen wij een Illuseum als vuurtoren voor geestverwanten die d.m.v.
de kunst een bijdrage willlen betekenen voor alle drenkelingen in de grote
oceaan van de wanhoop. Waar soms een verdwaald (?) vlotje met wat zakjes geld
aanspoeld om het vuur aan te houden.
Wij zien deze beperking juist als uitdaging om de korte tijd die het leven ons geeft zo optimaal mogelijk zinvol te besteden. Juist in deze tijd waarin problemen als uitputting van de natuur zo bij iedereen bekend zijn lijkt kunst ons een geschikt medium om buiten de musea & galleries te presenteren als konfronttie met het publiek, om ter diskussie te stellen & te herdefiniëren wat haar funktie kan zijn & die van het publiek.
Ongeacht
politieke of religieuze achtergronden is het mogelijk binnen de kunst d.m.v.
de kunst als mens met elkaar te communiceren.
De Illuseum
- tuin
de biotoop als spiegel voor de sociometrie binnen de samenleving.
VITA
BREVIS
ARS
LONGO
hoogachtend , Grace de la Luna
Amsterdam , april 2001
De kunstenaar als wetenschapper
Het beschouwen & bestuderen van het mysterie , zonder haar geweld aan te doen .